Protestantse Gemeente Blokzijl Scheerwolde

Ik bedacht me, misschien hadden meer mensen de wens “even niet”, het waren drie bijzondere bijeenkomsten op rij, da’s best veel, maar misschien waren er ook andere redenen. Dankzij het zetje ben ik blij dat ik erbij was. Het verhaal van deze zondag ging over de kleine moedige David die Goliath versloeg. We werden aangemoedigd na te denken over onze eigen angst, moed en vertrouwen. Na de gezamenlijke start gingen we uiteen en op verschillende manieren bezig met het thema. Ik beschilderde een steentje voor iemand die ik wil aanmoedigen en ging daarna met de oudernevendienst (de rollen zijn omgedraaid J) naar de consistorie om, onder leiding van Janetta Wanders, een verdieping te horen over dit bijzondere verhaal. Over die kleine moedige David. God had hem gekozen en het vertrouwen gegeven dat hij ertoe in staat zou zijn een taak te volbrengen die, als er over nadenkt, kansloos is, toch? Goliath is reusachtig, een grootmacht, hij brult, is gewapend, hij rijst in alles boven de kleine David uit. Maar David hoefde niet groter te zijn dan hij was, het enige dat hij nodig had was moed en vertrouwen. Maar stel het je eens voor…je zou denken, hoe haalt ie het in z’n hoofd om dit aan te gaan? Hij moet toch angstig geweest zijn, hij zou met één vuistslag gedood kunnen worden. David had immers geen lengte, geen harnas, geen wapentuig, klopte zichzelf niet op de borst, schreeuwde niet, vertoonde helemaal geen macht….veel te klein was hij, in meerdere opzichten. Hij had een slinger en een steen. Mijn voorbeeld, voor als me de moed weleens ontbreekt, is Pippi Langkous. Zij zei: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”. Maar voor een uitdaging als die van David heb ik nog nooit gestaan, ik had me nog kleiner gemaakt denk ik, in de hoop dat ik vergeten zou worden voor deze opdracht. Zou jij het doen als God het jou vroeg? Bemoedigend vond ik het te horen dat hij, naast dat hij mocht vertrouwen op Gods nabijheid, het David lukte met een vaardigheid die hij al in huis had, nl. het slingeren van een steen. Hij was al geoefend, hield daarmee de wolven op afstand van zijn kudde. Als ik dan de parallel maak naar mijn/ons eigen leven denk ik dat we niet overgevraagd zullen worden als we geroepen worden om op weg te gaan, ieder heeft zijn talent om in te zetten, groot en klein. Hier krijg ik moed van, daar kan ik de week weer mee in. Dank voor deze mooie ochtend.

Lieve groet,
Tineke Vaartjes
15 februari 2025

Tineke Vaartjes Tineke Vaartjes Ik bedacht me, misschien hadden meer mensen de wens “even niet”, het waren drie bijzondere bijeenkomsten op rij, da’s best veel, maar misschien waren er ook andere redenen. Dankzij het zetje ben ik blij dat ik erbij was. Het verhaal van deze zondag ging over de kleine moedige David die Goliath versloeg. We werden aangemoedigd na te denken over onze eigen angst, moed en vertrouwen. Na de gezamenlijke start gingen we uiteen en op verschillende manieren bezig met het thema. Ik beschilderde een steentje voor iemand die ik wil aanmoedigen en ging daarna met de oudernevendienst (de rollen zijn omgedraaid J) naar de consistorie om, onder leiding van Janetta Wanders, een verdieping te horen over dit bijzondere verhaal. Over die kleine moedige David. God had hem gekozen en het vertrouwen gegeven dat hij ertoe in staat zou zijn een taak te volbrengen die, als er over nadenkt, kansloos is, toch? Goliath is reusachtig, een grootmacht, hij brult, is gewapend, hij rijst in alles boven de kleine David uit. Maar David hoefde niet groter te zijn dan hij was, het enige dat hij nodig had was moed en vertrouwen. Maar stel het je eens voor…je zou denken, hoe haalt ie het in z’n hoofd om dit aan te gaan? Hij moet toch angstig geweest zijn, hij zou met één vuistslag gedood kunnen worden. David had immers geen lengte, geen harnas, geen wapentuig, klopte zichzelf niet op de borst, schreeuwde niet, vertoonde helemaal geen macht….veel te klein was hij, in meerdere opzichten. Hij had een slinger en een steen. Mijn voorbeeld, voor als me de moed weleens ontbreekt, is Pippi Langkous. Zij zei: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”. Maar voor een uitdaging als die van David heb ik nog nooit gestaan, ik had me nog kleiner gemaakt denk ik, in de hoop dat ik vergeten zou worden voor deze opdracht. Zou jij het doen als God het jou vroeg? Bemoedigend vond ik het te horen dat hij, naast dat hij mocht vertrouwen op Gods nabijheid, het David lukte met een vaardigheid die hij al in huis had, nl. het slingeren van een steen. Hij was al geoefend, hield daarmee de wolven op afstand van zijn kudde. Als ik dan de parallel maak naar mijn/ons eigen leven denk ik dat we niet overgevraagd zullen worden als we geroepen worden om op weg te gaan, ieder heeft zijn talent om in te zetten, groot en klein. Hier krijg ik moed van, daar kan ik de week weer mee in. Dank voor deze mooie ochtend. Lieve groet, Tineke Vaartjes 15 februari 2025
terug