Beste Mathilde,
 Wat me ook opvalt is dat we overal angstig voor moeten zijn. We rijden in grote auto’s met allerlei veiligheidsvoorzieningen, we hebben een deurbel waarin we op afstand kunnen zien wie er ‘durft’ aan te bellen, we bewaken ons huis met wifi. NAVO waarschuwt ons voor de kans op een oorlog en we moeten noodpakketten aanleggen. We controleren aan de grenzen en als er een onbeheerde tas of koffer staat, bellen we de politie. We moeten bang zijn dat ons huis wordt opgeblazen bij een meningsverschil. We moeten vooral bang zijn voor onze Islamitische buren en durven niets meer te uiten als het om Joden gaat, want dan ben je een antisemiet. De vraag is, waar kunnen en mogen we nog op vertrouwen. Als kerk hebben we natuurlijk ook niet altijd het goede voorbeeld gegeven. Denk maar eens aan de issues in de katholieke kerk en met de fusies binnen de PKN is het ook niet altijd in harmonie gegaan. Ik word altijd zo blij van reisverhalen. Van mensen die onderweg zijn in verre landen en dan tot de ontdekking komen dat de mensheid niet is zoals het NOS journaal je wilt doen geloven. Ik wil ook niet angstig zijn. Mag ik dan vertrouwen dat God dóór mensen zijn weg naar je vindt? Is dat genoeg? Hoe kijk jij daarnaar, en wat hoop je daarvan tegen te komen in het jaar wat zich vanaf vandaag ontrolt en over een paar weken ook in onze gemeente. Hartelijke groet, Janetta Totdat Ds. Mathilde de Graaff bevestigd is, zullen Mathilde en Janetta elkaar wekelijks een brief schrijven onder de noemer ‘Beste Mathilde… beste Janetta’ Reageren? Ja graag: mw.wanders@gmail.com | ||
| terug | ||