Weer aan het werk

Weer aan het werk
De vakanties zijn voorbij en ik zal toch wat meer tijd door gaan brengen in mijn studeerkamer. Dus die moet ik dan maar eens onder handen nemen. Wat opruimen en schoonmaken. In studeerkamers hangen of staan vaak documenten, beeldjes of spreuken die van belang zijn in je zakelijke leven, maar ook voor jezelf persoonlijk. Jarenlang had ik een kaart met een tekst die me het duwtje in de rug gaf om de opleiding Theologische Verdieping voor Geïnteresseerden te volgen. De tekst was: Ik heb een ander pad genomen dan ik ooit eens had bedacht. Dit pad lijkt nu zo juist. Wat had ik toch op ’t andere verwacht. Een tekst die me motiveerde om me meer te laten leiden in plaats van dat ik dacht dat ik zelf de richtingaanwijzers moest neerzetten. Na 3 jaar heb ik het kaartje mogen doorgeven aan iemand die er toen behoefte aan had.
Wat al minstens 15 jaar lang op  mijn bureau staat is de foto van een koortje. Zie de afbeelding hieronder. Allemaal dames, met verschillende kleuren jurken. Voor mij betekenen ze dat iedereen z’n eigen identiteit mag hebben. Z’n eigen kleur. Maar ook dat iedereen z’n eigen lied zingt, en op z’n eigen toon zingt. En dat al die verschillende tonen en al die verschillende talenten samen 1 mooi lied mogen voortbrengen. Iedereen draagt bij zoals het ‘gebekt’ is. Iedereen mag zichzelf zijn.
Recentelijk heb ik daar nog een andere gedachte bij; het zijn allemaal kinderen van God. Gelovig, ongelovig. Gemeen of lief. Rijk of arm. Vol zelfvertrouwen maar ook de twijfelaars. De HBO’ers en de VMBO’ers. Allemaal, kinderen van de Eeuwige. Niemand uitgezonderd. Misschien zijn er mensen die God als vader de rug hebben toegekeerd. Maar dan nog is het een kind van God. En wie zijn wij dan dat wij onderscheid durven te maken. Is dat niet aan God? Wij zijn niet belangrijker of beter. Wij hebben niet meer rechten. Het is niet logisch dat het ons beter gaat dan een ander. Maar ook is het niet logisch dat het ons slechter zou gaan. We zijn kind van één Vader. Allemaal. Dat koortje herinnert me daar aan. En, dat als we al die verschillende kinderen bij elkaar zetten, we er een mooi geheel van kunnen maken. Een mooi gezang. Een loflied misschien? 
Met het opruimen, wordt het lijstje afgestoft en krijgt weer de dominante plek die het had. Te waardevol om niet bij stil te staan.

Janetta Wanders
Reageren? Ja graag: mw.wanders@gmail.com
terug