God, sta op! Besta!

God, sta op! Besta!
De hagelstenen in Italië zijn nog niet gesmolten of de rubberboten halen de mensen uit de huizen in Slovenië. De warmte in Spanje en Zuid-Italië is niet te harden en de bosbranden zijn niet te blussen. Stormen razen en gletsjers smelten en het zeewater stijgt. We weten het wel. Het klimaat is behoorlijk van slag. Een gevolg is, en zal zijn, dat mensen op drift raken. Ze zoeken naar een beter heenkomen. Niet meer in de droogte waar niets wil groeien, niet in de onzekerheid van branden of overstromingen. Het klimaat is niet alleen ontwricht, het ontwricht ook onze samenleving, de gehele wereld.  Het stemt me tot kwaadheid, onbegrip over uitblijvende maatregelen maar het geeft ook een gevoel van onmacht. Wat ik ook doe, het is een druppel op een gloeiende plaat. Er is meer nodig om deze ontwikkeling te stoppen. Mogen we God eens aan zijn jasje trekken, zoals Abraham dat deed toen God Sodom en Gomorra wilde vernietigen? In Psalm 10 wordt God ook gevraagd waar hij is. De bewerking van de Huub Oosterhuis van Psalm 10 vond ik treffend:
Zie deze aarde.
Waar ben je? (red: je= God)
Sta je van veraf toe te kijken
Veilig ver weg? Zelf bang
dat je je zo schuilhoudt
in deze tijden van rampen en angst?
Grote naam, ‘Ik-zal’ (red: de namen die we aan God geven)
groot verhaal – wat zou je?
Wat heeft een arme
nog te verwachten van jou?
Ploert en Schender jagen hem op,
vangen hem, slaan hem neer, trap na:
‘God bestaat niet.’
Naam (red: God), sta op, besta.
Weet jij wel wat het is
arm vertrapt te zijn
kind zonder moeder vader?
Kom met handen.
Ploert en Schender, breek ze.
Dat ze het niet meer wagen.
Aan nietige mensen
behoort zij toe,
deze aarde.

Janetta Wanders
Reageren? Ja graag: mw.wanders@gmail.com

 
terug