De nalatenschap van het voormalige weeshuis is nu onder­gebracht in een stichting. Marjon Weijs-Lijster, hogeschooldocente geschiedenis, gaf ter gelegenheid van de feestelijke eerste vergadering van de nieuwe stichting een prachtige presentatie op basis van haar studie en archiefonderzoek. Het beschrijft de periode van 1676 tot 1800, en geeft ons zo een heel bijzondere kijk op het leven van toen. Haar presentatie leidde tot de wens om de geschiedenis van het weeshuis opnieuw aan onze lezers door te geven. We zijn blij dat Marjon daarvoor haar toestemming wilde geven. Wij mogen daarvoor haar officiële versie van de studie gebruiken. Dus, Marjon, heel hartelijk dank!

Toen mijn vader nog een kleine jongen was, werkte bij zijn ouders thuis op de boerderij een knecht, genaamd Jan Doze. De ouders van mijn vader waren met hun gezin van zes kinderen na de oorlog in de Noordoostpolder komen wonen op boerderij ‘De Hoop’. Dit was één van de vele akkerbouwbedrijven die op het nieuwe land tot stand waren gekomen. Mijn vader beschrijft deze Jan Doze als een kleine man, ietwat gedrongen en met handen waar je zo een schop in kon schuiven. Hij hield zijn vingers nooit gestrekt, maar altijd wat gekromd. Wat is nu het belang van deze man? Wel, Jan Doze was in 1928 de allerlaatste wees, die het Prins Mauritsweeshuis in Blokzijl verliet.

Na het vertrek van de laatste wees in 1928 verloor het gebouw zijn functie als wezenopvang, nadat het vermoedelijk in 1676 was opgericht. Daarna werd het gebouw grondig verbouwd. Er werd een toneeltje gemaakt en zo kreeg het de functie van verenigingsgebouw van de Hervormde Gemeente. Vele knapen-, jongelings- , zang-, vrouwen- en andere verenigingen vonden er een plaats.  Zo vond ik in het archief bijvoorbeeld het Notulenboek van de knapenvereniging ,,Daniël”. 

Daarnaast werden er bruiloften gehouden en ook werden er uitvaarten verzorgd. Later vestigde zich de kunstgalerie van Otto van Neck en daarna ook het eerste reclamemuseum van Nederland, “Museum Reclamare”. Sinds 1980 is er een restaurant in gevestigd. Op dit moment is Grand Café Prins Mauritshuis gevestigd in het voormalige weeshuis.
De nalatenschap van het voormalige weeshuis is nu onder­gebracht in een stichting. Marjon Weijs-Lijster, hogeschooldocente geschiedenis, gaf ter gelegenheid van de feestelijke eerste vergadering van de nieuwe stichting een prachtige presentatie op basis van haar studie en archiefonderzoek. Het beschrijft de periode van 1676 tot 1800, en geeft ons zo een heel bijzondere kijk op het leven van toen. Haar presentatie leidde tot de wens om de geschiedenis van het weeshuis opnieuw aan onze lezers door te geven. We zijn blij dat Marjon daarvoor haar toestemming wilde geven. Wij mogen daarvoor haar officiële versie van de studie gebruiken. Dus, Marjon, heel hartelijk dank!

Toen mijn vader nog een kleine jongen was, werkte bij zijn ouders thuis op de boerderij een knecht, genaamd Jan Doze. De ouders van mijn vader waren met hun gezin van zes kinderen na de oorlog in de Noordoostpolder komen wonen op boerderij ‘De Hoop’. Dit was één van de vele akkerbouwbedrijven die op het nieuwe land tot stand waren gekomen. Mijn vader beschrijft deze Jan Doze als een kleine man, ietwat gedrongen en met handen waar je zo een schop in kon schuiven. Hij hield zijn vingers nooit gestrekt, maar altijd wat gekromd. Wat is nu het belang van deze man? Wel, Jan Doze was in 1928 de allerlaatste wees, die het Prins Mauritsweeshuis in Blokzijl verliet.

Na het vertrek van de laatste wees in 1928 verloor het gebouw zijn functie als wezenopvang, nadat het vermoedelijk in 1676 was opgericht. Daarna werd het gebouw grondig verbouwd. Er werd een toneeltje gemaakt en zo kreeg het de functie van verenigingsgebouw van de Hervormde Gemeente. Vele knapen-, jongelings- , zang-, vrouwen- en andere verenigingen vonden er een plaats.  Zo vond ik in het archief bijvoorbeeld het Notulenboek van de knapenvereniging ,,Daniël”. 

Daarnaast werden er bruiloften gehouden en ook werden er uitvaarten verzorgd. Later vestigde zich de kunstgalerie van Otto van Neck en daarna ook het eerste reclamemuseum van Nederland, “Museum Reclamare”. Sinds 1980 is er een restaurant in gevestigd. Op dit moment is Grand Café Prins Mauritshuis gevestigd in het voormalige weeshuis.