De nieuwe ambtsdragers stellen zich voor - Tineke Vaartjes, diaken

De nieuwe ambtsdragers stellen zich voor - Tineke Vaartjes, diaken
Op alle dagen van de week kwamen er wel mensen, met of zonder aankondiging, even bij ons boven. De vele vrijwilligers werden bedankt met wat gezelligheid, de dominee kwam tussen de catechisaties door even afladen en de begrafenisondernemer werd gauw gered omdat hij, bij het optillen van de kist, uit z’n broek was gescheurd. Natuurlijk was de weinige privacy en het altijd dienstbaar zijn van mijn ouders niet altijd alleen maar fijn, maar ons huis stond open voor iedereen met zijn eigen verhaal – ik ben dankbaar dat ik dat meegekregen heb.
De jaren tussen vertrek en terugkomst heb ik gewoond in Raalte voor een stage vanuit de MBO-activiteitenbegeleiding en volgde er daarna de opleiding tot B-verpleegkundige op het St. Franciscus hof. Vanaf 1992, heb ik in Apeldoorn gewoond, trouwde er, kreeg er mijn mooie mannen Marc (1996) en Tom (1998) en heb er gewerkt als sociotherapeut in een GGZ-instelling (GGNet Scelta) voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen.
Mijn lief, Ronald, leerde ik kennen in 2008, we kregen 11 fijne jaren samen, hij overleed 4 jaar geleden. Als hij er nog was waren we samen deze kant op gekomen, dat was ons plan. Voor mij blijft hij nabij. Zelf “voluit leven” is wat mij betreft de mooiste manier om hem te herinneren. Door Ronald heb ik er een hele familie bij gekregen, drie lieve meiden (Marinke, Karlijn en Rosanne) en hun gezinnen. Familie is wat je familie noemt, zeggen wij, we zijn bij elkaar gaan horen en hebben het goed samen, door dik en dun. Oma Tineke word ik genoemd door 12 kleinkinderen.
Sinds 2020 ben ik verpleegkundig specialist ggz en sinds augustus 2022, werk ik als dusdanig in de NOP bij Amethist verslavingszorg. Qua wonen ben ik helaas nog niet op mijn bestemming aangekomen. Het huisje, voorheen van ome Wolter Pieffers aan de Zuiderkade, wordt mijn thuis. De restauratie kent z’n hobbels, maar het mooie plekje is het allemaal meer dan waard, het komt goed, daar vertrouw ik op.
Ik dank voor de vraag om diaken te worden. Wat ik wil inzetten is mijn kracht om te verbinden. Ik hou van mensen, streef er altijd naar oordeelvrij en hulpvaardig te zijn waar nodig. Samen kunnen we veel. De meeste stappen in het leven zet ik naar het motto van Pippi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”.  Ik hoop maar dat het ook hier zal volstaan en dat ik u zal ontmoeten.
 
terug